Vertaling van een vrijdagpreek gegeven door Said Amrani.
Allaah-subhanahu wa Ta’ala- zegt:
“Voorwaar, Allaah zal de staat van een volk veranderen, totdat zijzelf veranderen.” ar-Ra3d 11
Naar aanleiding van deze vers, wil ik het hebben over de kwestie die ons de afgelopen dagen allemaal heeft bezig gehouden en die op dit moment nog steeds voortduurt en dat is de kwestie Tunesie/Egypte. Dit wordt ook wel revolutie en het begin van verandering en verbetering genoemd.
Wij zijn ook voor verbetering en verandering, maar de vraag die hier wordt gesteld is: op welke basis gebeurt dit? Gebeurt het volgens de methode die Allaah wil of volgens de seculiere methode?
Beste broeders en zusters, de verandering die we graag willen en waar we op hopen, is de verandering die gebaseerd is op de Koran en de sunnah van de Profeet- salla Allaahu alayhi wa sallam. De Profeet heeft gezegd: “ik heb bij julie achterlaten, dat als jullie eraan vasthouden, dat jullie nooit zullen verdwalen: het Boek van Allaah en mijn sunnah.”
Voorwaar, geluk kan alleen maar verwezenlijkt worden als men terugkeert naar deze twee bronnen; de Koran die we lezen en de sunnah die de Koran uitlegt. De sunnah legt de mensen in theorie en praktijk uit wat ze horen te doen.
Allaah-subhanahu wa ta’ala- zegt:
“En Wij deden aan jou de vermaning neerdalen om aan de mensen duidelijk te maken wat aan hen neergezonden is. En hopelijk zullen zij nadenken.” an-Nahl 44
Indien we kijken naar de eerste moslims, de metgezellen van de Profeet, de beste gemeenschap die Allaah voor de mensen heeft gekozen, zien we dat zij zoveel hebben bereikt. En de basis waarop zij hierbij hebben gesteund is het volgen van de wet van Allaah geweest en het praktizeren hiervan, zowel in Aqida (geloofsleer), als in de manier van omgaan, maar ook in de rituelen. Een van de belangrijkste zaken waar zij over beschikten en waardoor ze veel hebben bereikt, is dat ze kritisch waren over zichzelf. Ze keken naar zichzelf en hun daden en vergeleken dat met wat Allaah van hun vroeg en veranderden het gelijk als het niet in overeenstemming was met wat Allaah van ze vroeg. Ze schreven niet al hun fouten en tekortkomingen af op hun leider, maar keken eerst naar zichzelf. Ze constateerden dat hun toestand het resultaat was van hun eigen gedragingen. Ze voelden daarbij de betekenis van de woorden van Allaah:
“Dat is omdat Allaah nimmer een genieting die Hij aan een volk heeft geschonken verandert (in een bestraffing), tenzij zij veranderen wat zich bij hen bevindt. En voorwaar, Allaah is Alhorend, Alwetend” al-Anfaal 53
Ze wisten zeker dat het probleem niet het probleem van de leider was die bijvoorbeeld soldaten inzet om mensen hardhandig aan te pakken, maar dat het probleem ligt bij de onderdanen. Wanneer de onderdanen afwijkend gedrag vertonen in hun geloofsleer, manieren, gedachten zoals het geval nu is in de meeste islamitische gemeenschappen, dan is het niet vreemd dat ze in zulke toestanden verkeren. Vaak zie je mensen om verandering vragen en protesteren, maar de manier waarop ze dat doen ver staan van het islamitisch gedrag. Een van de kreten die men hoort op deze demonstraties, is de roep om bescherming en vrijheid van de vrouw, wat in hun woorden betekent dat ze roepen naar het vrij omgaan met mannen, zondes plegen en het afdoen van de sluier. Dit is een van de voorbeelden die we horen bij de demonstranten. Soms zie je ook dat de seculiere methodologie heerst in hun betoog.
Met deze preek wil ik iedereen attenderen op het feit dat de juiste verandering bij jezelf moet beginnen door te kijken naar wat Allaah van je vraagt en het te doen, door afstand te nemen van hetgeen wat Allaah toornt en ontevreden stelt en door de sunnah van de Profeet te praktizeren en het als leidraad te gebruiken voor je eigen leven. Als dit bij iedereen gebeurt, dan zal er zeker verandering komen in de gemeenschap; van slecht naar goed, van zwak naar sterk. Indien het niet gebeurt op deze basis, dan verkeren deze mensen in een benauwd leven.
Allaah- subhanahu wa Ta’ala zegt:
“En hij die zich afwendt van Mijn vermaning: voorwaar, er zal dan voor hem een benauwd leven en wij zullen hen verzamelen op de Dag der Opstanding, in blinde toestand.” Taa Haa 124